Ve ben her sabah ezanı okununca yok olmayı,her akşam ezanında seni düşünürdüm.
Her yağmur yağdığında bir pencere camının ardından seni izliyo olurdum.
Her sabah ,güneşin ufuk çizgisinden yukarı doğru yavaşça çıkmasını beklerdim..Ve her akşam güneşinde geldiği yere tekrar geri dönüşünü.
Her sokak ışıklarının altından geçerken başımla birlikte yüreğimi kaldırıp sana bakıyo olurdum.
Her yıldız kaydığında aksine bir düş eksiltirdim hayatımdan ve sen bana her baktığında bir düş eklerdim hayatıma.
Ve ben bu küçük kasabada her gün seni yaşardım.
Ne zaman seni bir başkasının yanında görsem en başa döner her sabah ezanında yok olmayı düşünürdüm.
Ben her sabah ezanında yok olmayı,her akşam ezanında seni düşünürdüm.
Bak şimdiiiii. Bi yoldayım dümmmdüz böyle.Bir yere sapmadan gitmem gerek.Karşımda sen varsın çünkü , sana gelmem gerek.Ben bunu bile bile gördüğüm her yola saptım.Kaç zamandır yolu uzatmaktan başka bir şey yapmadım ama bi tek sen farkında değilsin.Ben hepsini bilerek yaptım. Ama sen yinede bekle.Ben şu yola da giricem.Küçük bi işim var orda.Sonra hemen sana geçicem. Bu yazıyı okuması gerekenin,ok...uması dileğiyle öptüm :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder